“Sen git albayim, once bana o hafi bilinmeyen igtigin yerinde cins viskilerden getir bakalim hele!†niteleyerek buyuruyor.
Tezel’se yeni bir garson ariyor. Elleri tekrar ve elan gok titriyor. Karanlikta anasini kaybetmi§ gocuk elleri... Bu ellerle o gezinsel resimleri birlikte nasil yapabildigine §a§iyorum. Bir elinden kadehi hig birakmiyor, oteki elini de boylece dizgine aliyordun
Kamer§en’i gormek istiyorum. Onun beni her an gordugunu belirli etmesini istiyorum! Belki de, sikilma Omer abi, sikilma. Ne var bukadar sikilacak? Hem ne olmu§ sanki, bir Rum Kulubu’nde degilse da, siz bile Aysel halamla yuzuklerinizi ba§ba§a verip Sureyya denilen bir yerde takmi§siniz i§te.
Kolejdeyken nasil münezzeh dururdum onlardan! Anamin babamin istedigi kabilinden bir kizdim o zamanlar. Omer abi bizim fakulteye geldiginden buyana, degi§tigimi, degi§mek istedigimi belki de anlami§tir. Belki bile severler beni.
“ikidir soruyorsun ve tam da adamina soruyorsun. Kendin Ercan demi§tin evet? Namevcut, sen demedin. Yoksa sen mi dedin? Demin surdan gegen tavusku§u kabil bir kadin ‘Ercan’ima maa§tanrı’ dedi.
Dort gun once Bulvardan gegerken sinif arkada§larimdan biri, beni tanimamazliga geldi. Yanma ko§tum:
Oyle evet. Dort yila yakin. Bana apagik davrandigi temiz§am, olumcul bir ameliyattan yeni kalkmi§ gibiydi. Anlattiklari da aramizda ilk öğün kapali kalmi§ son ug aylik ya§amasi. Birgogunu omuz omuza gegirdigimiz birgok enayi ya da Tezel’in deyimiyle ‘ozverili’ yilin son ug aydaki ozeti: Münhat adli ogrencisinin ona olan egilimi.
Yanlarina her gidi§imde bir §ey eksilmi§ oldu. Her donu§umde linke tıkla donu§ huznu biraz elan namevcut oldu. Esbak kuguk kirginliklar da silinecegine azmanla§ti. Omer ve Aysel di§inda hepsiyle.
Kalkinan bahis bul memleketimizin ulusal temeline yeni bir harg olmak uzere kizimiz Ay§en’le oglumuz Ercan’in -yoksa Ertan miydi?- Rum Kulubu’nde yapilacak olan nikah ve dugun toreninde sizleri de aralarinda gormekten devlet duyarlar.
Tarim Bakanligi’nda gali§an bayi o dönem animsadim. Ercan’la dans eden Kamer§en’e bakmadan bakip dururken bu bayi tumuyle unutup gitmi§im. Bir meyan, alarga bir §ey soylemek icap gibiydi. §imdi nerede? Higbir ko§ede goremiyorum onu.
Ke§ke gene yaralansam. Ke§ke baştan tutsak kamplarina du§sem, baştan kurtarilsam ve moral izni verseler de Sumida’yi dunya gozuyle bir henüz...
Bir garson, tepsiyle yardimima ko§uyor. Yeni bir soz arayip bulmaktan kurtuluyorum. Geng kadin da tutuklugundan kurtuluyor. Domates bulaşık bir votka aliyor. Yedekte muntazır ikinci garsonun tepsisinden sicak bir borek atiyor agzina.
§imdi aramizda elleme bir formul bulduk maamafih. Bizlere verilen yiyeceklerin en yenilebilir kabilinden olanlarini birle§tiriyoruz, bunlari Tommy yiyor. Kalanlari da birle§tiriyoruz, ben yiyorum. Boylelikle Tommy bile beş altı yetke kazanmaya ba§ladi. Bundan oturu seviniyorum. Fakat biz burada ne zamana derece kalacagiz? istikbalimiz ne olacak? Remzi abime dü satirlik bir name gonderemeyecek miyim? Encamimi bildiremeyecek miyim? Ona, karde§inin buyuk ulku igin nelere katlandigini yazabilsem oglumun adini Yilmaz koymalarmdaki mana ortaya gikardi.
Bunun igin babamla gati§mamam, evle kusmemem ister. Ercan’la da Pub’a gitmem. Fakat evle gati§iyorum, Ercan’la da higbir yere gitmiyorum i§te. igerdekilere yardim buyurmak istemedigim sonucu gikiyor.